وَمَن یُطِعِ اللَّـهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَـٰئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّـهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَـٰئِکَ رَفِیقًا ﴿النساء: ٦٩﴾
و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، (در روز رستاخیز،) همنشین کسانی خواهد بود که خدا،
نعمت خود را بر آنان تمام کرده؛ از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان؛ و آنها رفیقهای خوبی هستند!
در دنیایی زندگی می کنیم که همه چیز جعلی است...
حرف هایمان جعلی است؛حرف هایی می زنیم که به آن اعتقاد نداریم و یا زود از گفتن آن منصرف می شویم
رفتارمان جعلی است؛ کار هایی می کنیم که نمی خواهیم آن را انجام دهیم
حس هایمان جعلی است؛ حس های لحظه ای و گذرا
رفاقتمان جعلی است؛ رفاقتی می کنیم که رفیقمان را قبول نداریم
و حضور ما در این دنیا نیز جعلی است. ما زبالاییم و بالا می رویم...
-------------------------------------------------------------------------
پ.ن1: بیاییم از جعلی بودن خود بکاهیم!
کمرنگ شده ام
کمرنگ شدم وقتی امتحانات شروع شد و تقریبا تمام وقتم را گرفت
کمرنگ شدم وقتی سنگینی نگاه مخاطبان را احساس کردم
کمرنگ شدم وقتی تصمیم گرفتم برخی «رفاقت ها» را به «دوستی» تبدیل کنم
کمرنگ شدم وقتی فهمیدم بیش از این ها که هستم از من توقع دارند
از وقتی قرار شد اینجا بنویسم تصمیم گرفتم کمرنگ باشم
تصمیم گرفتم برای یک بار هم که شده سعی کنم به یک نقش حاشیه ای کمرنگ قانع باشم
امروز می فهمم تفاوت میان کمرنگ و بی رنگ را
کم کم کمرنگی بی رنگی می شود!
هر کی تو اخلاقیاتش یه دوره فراز و فرودی داره بد جور تو فرودم. فک کنم رو اعصاب خیلی ها رفتم و خیلی ها رو ناراحت کردم و الکی ناراحت شدم و....
ایشالا دوستان مار و ببخشن، خدا خیرشون بده
انگشت اتهام را می گیرد سمتت ومی رود کنار و پشت بندش می بینی فحش و تهمت نثارت می شود. البته مقصر خودتی نباید دم به تله می دادی اما اتفاقیه که افتاده. می افتی به دنبال حل مشکل، هر چقد اینور اونور می کنی حل نمی شه. متوجه می شوی رفته کنار و با خرید زمان دارد کار خودش را پیش می برد اما بهش چیزی نمی گویی. زمان می گذرد و وقتی تمام مشکلات دارد کم کم حل می شود مانند ناجی وارد عرصه شده و تمام مشکلات را حل می کند و تو که تمام قصه را فهمیده ای همچنان مات و مبهوت مانده ای. هنوز همه جور دیگر نگاهت می کنند اما تو هنوز به حرمت رفاقت سکوت می کنی....