کلاس دفاع شخصی

چقدر دلم برای کلاس های دفاع شخصی تنگ شده؛ دوساعت می روی به دور از تمام مشکلاتت، به هیچ چیز فکر نمی کنی جز مبارزه و البته رضایت استاد، عقده هایت را خالی میکنی، مشت می خوری، فن می خوری، اشتباه می کنی اما یاد می گیری، فن می زنی، بدل می خوری، تسلیم می شوی، تسلیم می کنی و در آخر با بدن کبود و خسته رهسپار خانه می شوی اما کم نمیاوری و پس فردا باز هم می روی...
چه خوب می شد درزندگی هم فقط به فکر خدا باشی، برای رضایتش زندگی کنی، دنیا وفق مرادت نباشه اما کم نیاری، تمام تلاشت را بکنی اما تسلیم آنچه خدا می خواد بشی،اشتباه کنی و عبرت بگیری، مشکلات را زمین بزنی، مشکلات تو را زمین بزنند و در آخر بدانی همواره در حال امتحان پس دادن هستی...

خاک بر سرم!

برای رفیقت باید تمام زورت را بزنی اما اگر زور زدی و نشد، مشکل رفیقت نیست مشکل تویی که نتوانستی؛ پس خاک بر سرم!

--------------------------------------------------------------
پ.ن1: کاش می شد یه سری چیزا رو گفت
پ.ن2: آخر هر هفته که می شه، روز از نو روزی از نو...

سکوت به حرمت رفاقت

انگشت اتهام را می گیرد سمتت  ومی رود کنار و پشت بندش می بینی فحش و تهمت نثارت می شود. البته مقصر خودتی نباید دم به تله می دادی اما اتفاقیه که افتاده. می افتی به دنبال حل مشکل، هر چقد اینور اونور می کنی حل نمی شه. متوجه می شوی رفته کنار و با خرید زمان دارد کار خودش را پیش می برد اما بهش چیزی نمی گویی. زمان می گذرد و وقتی تمام مشکلات دارد کم کم حل می شود مانند ناجی وارد عرصه شده و تمام مشکلات را حل می کند و تو که تمام قصه را فهمیده ای همچنان مات و مبهوت مانده ای. هنوز همه جور دیگر نگاهت می کنند اما تو هنوز به حرمت رفاقت سکوت می کنی....

بلند نامه از نوع زندگینامه!

س.ن1: س ن مخفف سر نوشت است!(مطلبی که در ابتدا وقبل مطلب اصلی برای توضیحات می آید)
س.ن2: این مطلبو به سه دلیل می نویسم:1- خودم بتونم تصمیم بگیرم 2- بعد ها خاطره می شه! 3- تو پ.ن می گم!
----------------------------------------------------------------------
چهارم دبستان که بودم وقتی که تازه ترو از خشک، راستو از چپ، ریشو از سبیل و.... تشخیص دادم به تئاتر و به خصوص بازیگری علاقمند شدم! اندک استعدادی هم در وجودمان بود شکر خدا. تا دوم راهنمایی خبری نبود اما به مناسبت جشن تکلیف خودمان معلم آوردیم و تئاتری اجرا کردیم هر چند چرت اما خوب بود. سوم راهنمایی به لطف مدرسه معلم تئاتری برای ما در نظر دیده شد و بنده به نمایشنامه نویسی و کارگردانی و... علاقمند شدم؛ بازیگری نیز جای خود دارد.تا جایی که تصمیم گرفتم کلا بروم در آن خط اما به خاطر جو چرت کلا از تفکرم خارج کردم. تا تابستان اول که کلاس سواد رسانه ای رفتیم و چهار تا مطلب یاد گرفتیم. به رقم تلاش دوستان در کلاس تئاتر دبیرستان حضور نیافتم و رسما تئاترو بوسیدم و گذاشتم کنار. تا تابستان دوم که کلاسی به نام سینما وسوسه ام کرد اما بر خود غلبه کردم و نرفتم اما این غلبه چندی بیش طول نکشید و از جلسه دوم در کلاس ها حضور پیدا کردم و باز همان آش و همان کاسه. و دوباره تئاتر را بوسیدم و....
تا دیشب که پشت صحنه پرده نشین را دیدم و هوس پشت صحنه کردم، هوس pov، هوس گند زدن به سکانس، هوس خندیدن بی مورد، هوس فوش خوردن، هوس میزان سن، هوس صدای کات، هوس ندای معلم که می گفت خوبه عالیه، هوس مکافات و غرغر های سر حفظ فیلمنامه و....
و امرزو پیشنهاد داده شد به کلاس تئاتر بروم(برای هفته شهدا). پیشنهادی هوس انگیز بود اما بلافاصله جواب نه را دادم. بنده خدا دوتا هندونه گذاشت زیر بغلمون و اصرار اما همچنان از من انکار. اما به خانه که رسیدم دوساعت درموردش فکر کردم اما تصمیمم همان است
--------------------------------------------------------------------
پ.ن1: علت سوم: اونجایی که هی نه میاوردم احساس کردم بقیه شاید فک کنن دارم کلاس می زارم.متنو گذاشتم تا شاید آنان ببینند و تفکر کنند!
پ.ن2: هیچ دلیل عقلی برای نرفتن ندارم( همانطور که برای رفتن ندارم)کاملا حسیه!

یه چی می لنگه

وقتی که یک اشتباهی(نظر دوستان) در یک امر ساده و مسخره(به زعم بنده) می کنی و بعد عده ای از رفقات ازت متنفر می شوند و عده ای از رفیقات پشتت حرف می زنند؛ یا باید نظرتو درباره انتخاب رفیق اصلاح کنی یا باید خودت را اصلاح کنی یا دیگری وجود ندارد. دارد؟
---------------------------------------------------------
پ.ن1: صرفا جهت خالی شدن عقده بود
پ.ن2: اونایی که فک می کنن مخاطب این پستن اشتباه می کنن، مخاطب خاص ندارد

لبخند حلال!

نوشت: مرد خانه باید دست به آچار باشد

واین عکس را گذاشت:

پاسخ آمد: مرد باس ریش داشته باشه؛ ولوکم!

واین عکس را گذاشت:

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پ.ن1: ایشالا جفتشون راضین!

پ.ن2: ما کسی رو مضحکه عام وخاص نکردیم!!!

سفر و صفر...

امروز ماه صفر تمام شد

عده ای بار سفرشان را در صفر بستند

عده ای هم سر سفره صفر نشستند اما حواسشان به سفرشان نبود

شما از کدام دسته اید؟

تغییر و تحول

سلام

ربیع مبارک

به مناسبت ربیع قالب وبلاگ را از تاریکی در آوردیم

ولی با عرض شرمندگی فعالیتمان تا آخر دی کم می شود!

----------------------------------------------------------

پ.ن1: دست شما درد نکنه!!!

پ.ن2: اون دوتا فلش قرمز و آبی هم که بلا استفاده بود برداشتیم که اسراف نشه!

پ.ن3: باشد که جهاد علمی مان مورد قبول درگاه حق قرار بگیرد

دل آشوبی

- دلم آشوبه
- عادی می شه واست
- اصا عادی نیست انگار قراره هر لحظه یه چیزی بشه
- ببین من حداقل یکی دو سال اینجوریم؛ بیخیال
- !
- من اگ بیل زن بودم باغچه خودمو بیل میزدم، سراغ بد کسی اومدی

------------------------------------------------------------

پ.ن1:مگ می شه آدم یکی دوسال دلش آشوب باشه؟؟

پ.ن2: چرا آشوبه رو نمی دونم ولی داره اذیتم می کنه اینجا کسی بیل زن هست؟

حبیب

از تمامی حبیبان خداوند تقاضا می شود که این ایام بمهمانی نروند بلکه یکی از میزبانان بخواد بره هیئت

حتی اگر برای دیدن زائر برگشته از کربلا می آیید ....