آدم به آدم می رسه...
پنجشنبه, ۶ آذر ۱۳۹۳، ۰۷:۰۶ ق.ظ
دیروز به طور کاملا اتفاقی رفتم جلسه اولیا پیش دبستان و دبستانی که مدیرش معلم اول دبستانم بود. حالا چرا و چجور رفتم قصه داره...
بسی یاد خاطرات دبستان افتادم.... حیف اون زمان.....
دم اونی که باعث شد ما بریم اونجا گرم!
یه سری به اون کسایی که مدیونشونین بزنین تو این دوره بی مرامی...
----------------------------------------------------------------------------------------
پ.ن1: عکس ایوان نجف را ندهید بیمارم .....
تا که قول یک حرم را ندهید بیمارم .....
نکند پای پیاده نشود قسمت من (سمت حرم) .....
به خدا کرب و بلایم ندهید بیمارم ...