میم مثل مرگ!
(این مطلب رو با اکراه و تردید می فرستم!)
تو این دو سه روز اخیر و بعد از مرگ مرتضی پاشایی تو محیط اطرافم یه اتفاقاتی افتاد که تصمیم گرفتم یه سری حرف ها رو با شما هم در میون بزارم!
راستش رو بخواید به نظرم یه سری از عزیزان خواسته یا نا خواسته وارد یه بازی شدن که خیلی بازی جالبی نیست!
اینکه بعد از فوت آقا مرتضی تصویر کنسرتاش رو تو پارک لاله پخش کنن
و ملت تو ماه محرمی با شمع اونجا وایسند (وقتی من میگم وایسند شما تا تهش رو بگیر!) و بعد کار به نیروی انتظامی بکشه جالب نیست!
اینکه ملت بریزن تو کوچه خیابون به بهانه فوت آقا مرتضی و به اون شیوه مدرن عزا داری کنن هم اصلا جالب نیست!
اینکه کار به جایی برسه که والدین ایشون بگن:«هم ما آدمای مذهبی هستیم هم پسرمون بود و ما و پسرمون برا نظام حاضریم جونمون رو بدیم»
بعد از طرفدارا تقاضا کنن« کاری نکنید که باعث ناراحتی روح پسرمون بشه» هم اصلا اصلا جالب نیست!
اینکه یک سری از زبون رهبری (!) برای فوت آقا مرتضی پیام بدن و یه سری هم سریع اونو پخش کنن هم به هیچ وجه جالب نیست!
اینکه یه سری از مدارس تعطیل کنن به بهانه تشییع جنازه که دیگه........
(یه سری مطالب از قبیل میم مثل...... و یه سری دیگه از حرفا هم هست که اینجا جاش نیست!)
و خلاصه کلام اینکه تو این چند روز یه اتفاقاتی به بهانه فوت ایشون افتاد که باعث ناراحتی پدر مادر ایشون و خیلی ها شد
به نظرم کار درست رو هم پدر ایشون کرد که تو مراسم تشییع جنازه روضه حضرت علی اکبر خواند
نه اون رفقایی که برا فوت یه نفر براش ترانه خواندن!!!!
_________________________________________________________________________________
1- من نمی گم برا فوت هنرمند مملکت ناراحت نباشید من میگم درست ناراحت باشید!
2- یه ظریفی می گفت : شاید این که به بهانه های مختلف می خوان ما رو ببرن تو خیابونا یه نوع تمرین بیرون ریختن باشه!(مطلب سنگین بود نفهمیدی هم مهم نیست!)
